hiç bir zaman

Konu: hiç bir zaman Çarş. Haz. 04, 2008 10:19 am

bir şarkı dokunur içine önce,
evet evet,
şu anda hissettiğim bu yoğunluğu, şarkı da tercüman olmuşken tam
yazmalıyım kesinlikle dersin
herkes bilsin istersin senin ne derin duygular yaşadığını
anlasınlar seni,,
ya da yok
anlamaktan da öte
hissetsinler
istersin.
alırsın eline kalemi,
buruşuk da olsa bir kağıt bulursun
yazmaya çalışırsın
ama olmaz
yazmaz bir türlü kalem
akıp gitmez.
içinin duyguları
bırakıvermez kendini kelimelere.
günlerce sürer bu bazen
aylarca.
anlattırmaz kendini bir türlü için.
için için yansa da
yanıp yok olsa da
susmayı ister.
sonra sen
ölü kelebeklere gidersin son bir umutla
kanatlarını ödünç istersin,
yağmursuzluktan morarmış ellerine takıp
yerde bulamadığın yağmuru
yukarılarda bulmak için.
ölü kanatlarla uçulur mu
taşır mı yağmursuz bedenini
diye düşünmezsin.
yağdırmak gerektir şu yağmuru
anlatamadığı ne varsa içinin
yağmur olup
akması gerektir içinin tenhasına.
ödünç kanatlarını açarsın
yaralı serçelere yoldaş olup uçarsın durmadan.
yerde olan herşeyi yerde bırakmış yüreğinle
suskunca
gözbebeklerinin içine b/akarsın göğün.
yağmur
bile diyemezsin.
hu
bile.
sonra,
gök
anlar seni.
o da konuşamaz
dayanamaz
ve
yağmaya başlar
o yağınca
kirpiklerin
ıslanır
gözbebeklerin
ıslanır
ödünç ölü kanatların
ıslanır
sen
ıslanırsın.
kapatırsın sevinç ve şaşkınlık arasında
gözlerini.
suskunluk kokan odanın
penceresinin önünde bulursun kendini.
-bir günlük ömrü d/olmuş kelebek cesedi
odayı dolduran toprak kokusu
kirpiklerinden süzülen
yağmurla ıslanmış kağıt-
istemezsin artık yazmayı
başkaları seni hissetsin istemezsin.
gök hissetti işte
yağmur olup düşmüştür belki
onun da alnına
dersin
avutursun kendini.
artık şarkı da değişmiştir. alıntı gül