SEVİLMEK İÇİN RANDEVU ...

"cabuk ol servisi kaciracaksin!"

baba kukrer :

"ne yatmasini biliyorsun, ne kalkmasini!"

sabahlari gunesin dogusunu bilmez cocuk. hic aydinlanmadan kalkar ici. taze bir sabah, bayat bir gunun devamidir cok zaman.

her sabah adina yuva denen, adina kres denen o yere birakilir.baskalarinin annesinde, kendi annesinin hasretini ceker gunboyu. sabahin korunde "benim annem ne zaman gelecek" diye gozyaslari çeker solgun yuzune dizi dizi.

aksam ne uzundur. yuva nice gurultulu.
sevgilerini konusurlar efkarli saatlerde.

"benim babam beni cok seviyor."
"hayir, benim babam beni daha cok seviyor."
"hadi ordan, beni hem babam hem annem daha cok seviyor."

baskalarinin babasi kendi cocuklarini cok severse, sanki kendi babalarinin sevgisi azalacakmis gibi kavga ederler. en cok sevilen olmaktir tutkulari. her pazartesi ne kadar sevildiklerinin ispatini yapmaya koyulurlar.

"benim babam beni hamburger yemeye götürdü."
"biz hem hamburger yemeye gittik, hem de luna parka gittik."
"n`apalim. benim annem beni sinemaya götürdü. arslan kral filminde agladik annemle birlikte."
"kizlar aglar zaten. aglamanin neresi eglenceli?"
"biz babamla mac ettigimiz zaman cok egleniyoruz."
"benim babam benimle degil, arkadaslariyla mac etmeye gidiyor."
"bak demek ki benim babam beni daha cok seviyor. bi kere biz ikimiz, yani babamla ben, mac ediyoruz."

pazartesileri hep böyle gecer.
herkes kendi babasinin en sevgili baba oldugunu ispat! etmeye calisir. öteki cocuklar yeni sevgi ispatlarini ortaya koydukca icini bir urperti kaplar. baskalarinin babasi cocuklarini daha cok mu seviyordur acaba? o reklam gelir aklina. kahrolasi reklam. "evinizi seviyorsunuz, arabanizi seviyorsunuz... beni sevmiyor musunuz?" inanmak üzeredir onu sevmediklerine. arka koltuga gazoz döktü diye ne cok
bagirmisti babasi. ama olsun, arkadaslarina bunu anlatmazsa eger, babasinin arabasini kendisinden cok sevdigini nereden bilecekler.
keske her pazartesi en sevilen evlat oyununu oynamak zorunda kalmasaydi. bunun icin pazartesileri hep hasta numarasi yapmasi.
uyanamamasi. en sevilen cocuk olmak yarismasi, bilseniz ne kadar zor
diyebilse bir gün, her sey ne kadar kolay olacak. oyunu degistirebilirdi. bu oyunun maglubu oldugunu arkadaslari ögrenecek diye her pazartesi karanlik bir kuyu olmazdi o zaman. herkesin annesinin ve babasinin ne kadar iyi anne baba oldugu, cünkü onlara ne cok pahali oyuncak aldiklarinin konusulduklari bir sira,

"beni anneannem cok sever" diye bagiriverdi. sustu arkadaslari. soyleyebilecek bir sey bulamadilar bir an.

akin boynunu bukup "benim anneannem yok" dedi.

uzuldu o zaman. ama geri donemezdi. "benim anneannem beni cok sever. masal anlatir bana. yaramazlik yapinca dayinda boyleydi der gulerek."

arkadaslari ne kadar dinliyor diye sustu birden.
kendisine dogru yonelmis merakli bakislari keyifle seyretti.

agizlari acik "ee sonra?" diyorlardi.

"sever beni. masal anlatir. hic susturmaz beni. ben konustukca guler.
hay cocuk der. sen beni guldurdun. allah da seni guldursun, der."

herkes bir masal buyusu ile dinlerken onu, anneannesini oteki cocuklarla paylastigini dusunup susuverdi.

usteledi arkadaslari. "hadi anlatsana!" dediler.

top havuzuna dogru kosup "herkesin anneannesi kendine"
diye bagirdi.

akin itiraz etti. hic olmazsa arkadasinin anneannesinde tatmadigi bir
duyguyu tadacagini düsünürken ne diye oyunbozanlik yapiyordu. kizdi.

"herkesin babasi kendisine` demiyordun ama!"

duymazliga geldi. anneannesini hic kimselerle yaristirmak istemiyordu, iste o kadar. aksam cabuk oldu. bu oyunu kazanmisti. muzaffer bir komutan edasinda dolasti butun gun. artik annesine neden pazartesileri yuvaya gitmek istemedigini anlatabilirdi. yorganin altina saklanmazdi bundan böyle. her pazartesi anneannesinden bir demet yapip gotururdu.

kapidan iceri girer girmez neseyle bagirdi :

"anne biliyormusun bugun yuvada ne oldu?"
"gormuyor musun? telefonla konusuyorum."

hic kimsenin sevdigi sey birbirine benzemiyordu. annesi telefonu, babasi arabayi seviyordu. hersey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu oldugunda. bir de eve misafir gelecek oldumu kendisine hic yer kalmiyordu. nerelere gitsindi? annesi kapatti telefonu. mutfaktan tencere kasik sesleri geliyordu. kosarak yanina gitti.

"sana yardim edeyim mi?" dedi en sevimli halini takinarak. annesi manali manali bakti.

"hayirdir. bir yaramazlik filan. bak bir de seninle ugrasmayayim. cok
yorgunum zaten."

yorgunluk nasil bir seydi. bazen elinde oyuncagiyla uykuya daldiginda
anneannesi oyuncagi yavasca elinden alir "nasil yorulmus yavrucak. uykunun gul kokulu kollari sarsin seni" diyerek alnina bir opucuk konduruverirdi. yorgunluk gul kokulu bir uykuya dalmaksa eger, ne diye annesi kendisiyle böyle kizgin kizgin konusuyordu.

"annecigim yoruldugun zaman gul kokulu uykulara dalarsin. anneannem oyle soyluyor."
"uykuya dalayim da gül kokulari kusur kalsin. yorgunluktan oluyorum."

bu kelimeden nefret ediyordu. yorgunum. yorgun oldugumdan. böyle yorgun yorgunken...

"annecigim sen yorulma diye..."
"yemekte konusuruz cocugum. bankada isler yetismedi.baban gelene kadar bunlari bitirmem lazim. hadi sen oyna biraz."
"hani siz yoruluyorsunuz ya..."
"eeee...."
"ben de oynamaktan yoruluyorum."
"ne yapayim?"
"bilmem..."

yapilmamasi gerekenleri biliyordu da buyukler, yapilmasi gerekenleri hic bilmiyorlardi. isiklar sondu birden. annesi ofkeyle söylenmeye basladi.

"mum da yok" diye diye karistirdi dolaplari el yordami.

cocuk sirtustu yatip, anneannesinin koyunu dusundu. gaz lambasinin isiginda deli tavsan masalini anlatisini. deli tavsanin duvardaki aksini getirdi gozlerinin önüne. anneannesi gibi iki ellerini birlestirip isaret
parmaklarini yukari kaldirarak tavsan kafasi yapti. "bak deli tavsan" diyerek parmaklarini oynatti. yoldan gecen arabalarin farlari duvardaki tavsana yol acti. tavsan alabildigine hur dolasti sagda solda. otlarla kuslarla konustu. sonra yorgun dustu. duvardaki goruntu o minik avuclarin acilmasiyla kayboldu. kolu yavasca kanepeden asagi sarkti.

neden sonra isiklar geldi. kadin cocugun hic konusmadigini akli etti
birden. kanepeye kostu. kucucuk dizlerini karnina dogru cekerek uykuya dalmisti.

masanin ustundeki dosyalara bakti igrenerek. dindirilmez bir pismanlik doldurdu icini. uyandirmaktan korka korka kucuk alnina bir opucuk kondurdu.

cocuk sanki bu opucugu bekliyormuscasina,

"isin bitince beni sever misin anne ?" dedi.

kadin, sevilmek icin randevu alan cocuguna bakarak sabaha kadar agladi....

alıntı...

o kadar duygulandım ki ne yazsam bilemedim kardeş harika bir paylaşımdı!...

Allah razı olsun çok güzel bir paylaşımdı